Monday, April 2, 2018

ΣΚΕΨΕΙΣ...


    Βρισκόμαστε μια ανάσα πριν από τις εορτές του Πάσχα και σκέφτομαι πως θα
ήταν η ζωή μας δίχως Κυριακές, δίχως εορτές, όχι μόνο τις ΄΄μεγάλες΄΄(μεγάλες γιορτές  συνηθίζουμε  να ονομάζουμε τα Χριστούγεννα και το Πάσχα), αλλά κάθε γιορτή που ΄΄μαζεύει΄΄ την οικογένεια, καθώς είναι πολλοί εκείνοι που ταξιδεύουν από πολύ μακριά για να βρεθούν με την οικογένειά τους εκείνες τις μέρες.
Πως θα ήταν η ζωή μας χωρίς την προσμονή και την καρτερία της γιορτής, που σπάει την μονοτονία και τις συνήθειες της καθημερινότητας, αλλά και δίχως σκέψεις για το νόημα της.
Τα Χριστούγεννα γιορτάσαμε την γέννηση, την ενανθρώπιση  του ιδρυτή της εκκλησίας, Ιησού Χριστού.
Σε λίγες μέρες θα γιορτάσουμε την Ανάστασή Του.
Οδεύει προς το μεσουράνημά του το «γλυκό έαρ» με τους ανθηρούς λειμώνες του και οι άνθρωποι ετοιμάζονται να αναστηθούν μαζί Του.
Δοξαστικές μυρσίνες και ύμνοι εκκλησιαστικοί απείρου κάλλους θα πλημμυρίσουν τους ναούς της Χριστιανοσύνης.
Τα «πάθη τα σεπτά» έφτασαν και μαζί με αυτά πλησιάζει και ο θάνατος του θανάτου.
Στην εκκλησία, μας δίνεται η ευκαιρία να ''συναντήσουμε'' τον Λυτρωτή μας Θεό. Να προσευχηθούμε, να δημιουργήσουμε μια σχέση μαζί Του καθημερινή, να Τον δεχτούμε σαν Πρόσωπο κι όχι σαν μια  Ανώτερη δύναμη όπως συνηθίζουμε πολλές φορές να λέμε και πέφτουμε μάλιστα πολύ χαμηλά όταν επικαλούμαστε αυτή τη δύναμη να μας προστατεύσει από τα κακά της ζωής που εμείς δημιουργούμε.
Ακόμα ζητάμε να μας βοηθήσει να  κερδίσουμε κάποιο λαχείο, να αποκτήσουμε λεφτά και πλούτη, χωρίς να σκεφτούμε οτι είμαστε περαστικοί σαν τα διαβατάρικα, τα αποδημητικά πουλιά, που πετούν, φεύγουν και χάνονται. Πασχίζουμε να ορίσουμε την ύπαρξή μας και το πέρασμά μας μέσα στον χρόνο τον οποίον επιμένουμε να μετρούμε με κάποιου ρολογιού τους δείκτες, ενώ εκείνος ( ο χρόνος) μας βασανίζει με τον δικό του τρόπο μέσα από την αεικίνητη αέναη και δολοφονική ανακύκλωσή του.
Το γιορτινό τραπέζι βέβαια έχει τον πρώτο λόγο σε αυτές τις γιορτές, που αν έχει προηγηθεί νηστεία (κάποιες γιορτές την ''απαιτούν''), δίνει  ιδιαίτερη χροιά στη γιορτή.
Το άνοιγμα των δώρων από την άλλη, η συνάφεια και η ''μάζωξη'' των μελών της οικογενείας, είναι στοιχεία που δίνουν ποιότητα και ουσία όχι μόνο εκείνη την ημέρα, αλλά γενικά στη ζωή μας.    
Είναι νωπές ακόμα οι μνήμες, από τη  χαρά και την εμπειρία της Γιορτής των Χριστουγέννων.
Μετά το γιορτινό τραπέζι αρχίζουν (ατέλειωτες) συζητήσεις. Είναι κι αυτές μέρος της χαράς της ημέρας.
Στη συντροφιά ήταν άνθρωποι διαφόρων ηλικιών, νέοι με μαθητεία σε πανεπιστήμια, επαγγελματίες, ιδιοκτήτες καταστημάτων και απλοί εργάτες.
Η συζήτηση είχε λίγο απ’ όλα. Αθλητικά, πολιτικά, περί ανέμων και υδάτων, για την παγκόσμια οικονομία και καταλήγουμε (σχεδόν) πάντα γύρω από θρησκευτικά
θέματα.
Για Τον Θεό, για την δημιουργία μας, για την κτήση ολόκληρη και για την αρχή πριν την αρχή. Τι είναι ζωή από που ξεκινά η ύπαρξή μας, ποιος μας έφτιαξε και γιατί, τι είναι Θεός και που βρίσκεται.
Η συζήτηση συνεχιζόταν με ενδιαφέρον και ο κάθε ομιλητής προσπαθούσε να πείσει για την εγκυρότητα και ορθότητα της δικής του γνώμης.
Ακούστηκαν πολλές και καλές θα έλεγα απόψεις και συλλογισμοί κυρίως γύρω για  το θέμα της ύπαρξης του θεού από σωστά σκεπτόμενους ανθρώπους απαλλαγμένους από φανατισμό και μονόχνοτη σκέψη.
Μου έκανε μεγάλη εντύπωση κάτι που είπε ένας 17χρονος αφού είχε ακούσει όλες τις απόψεις και αυτό κράτησα από την όλη συζήτηση.
«Και τίποτα να μην υπάρχει (μετά θάνατον), εγώ θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει κάτι για να έχει νόημα να ζω. Να ''πιάσει τόπο'' ό,τι κάνω στη ζωή μου. Να παλεύω για το καλύτερο και να δικαιωθώ κάποτε, διαφορετικά δεν θα έχει καμία αξία ό,τι κι αν κάνω στη ζωή μου». 



3 comments:

  1. Πολύ φιλοσοφημένο και επίκαιρο το θέμα που καταπιάστηκες σήμερα φίλε μου και μπράβο για τις όμορφες και αγνές σκέψεις σου!
    Είθε, Γιώργο, η Θυσία του Θεανθρώπου να μας κάνει ταπεινούς. Η Ελπίδα της Ανάστασης να μας δώσει κουράγιο. Το Πνεύμα της να μας φωτίσει και ο Συμβολισμός της να μας λυτρώσει!
    Εύχομαι η μεγάλη γιορτή της Χριστιανοσύνης, το λυτρωτικό μήνυμα της θυσίας Του και το ανέσπερο Φως της Ανάστασης να φωτίσουν τις καρδιές και τις ψυχές όλων μας!

    Υγεία και ευτυχία σε σένα και τα αγαπημένα σου πρόσωπα!
    Να πλημμυρίσει η καρδιά σου με ειρήνη, αγάπη και γαλήνη!
    Από καρδιά και με αγάπη!

    ReplyDelete
  2. Πολύ ζεστά το λόγια σου φίλε Στράτο. Σε ευχαριστώ από την καρδιά μου και μακάρι ο Θείος λόγος και η θυσία της Σταύρωσης να καθοδηγούν την κάθε σκέψη μας για να βλέπουμε πίσω με κατανόηση, μπροστά με ελπίδα, γύρω μας με αγάπη!Ας μας δώσει την δύναμη Του για την δική μας ανάσταση, από το σκοτάδι στο απόλυτο Φως. Εύχομαι ολόψυχα το Άγιο Φως της Ανάστασης να καταυγάσει τις ψυχές όλων μας και να φέρει ευλογία σε κάθε βήμα μας, στο ταξίδι της ζωής. Καλό Πάσχα και καλή Ανάσταση!

    ReplyDelete
  3. Καλό Πάσχα, χαρούμενη Ανάσταση...

    Χριστός Ανέστη
    Από την Νέα Υόρκη,

    με αγάπη
    Γαβριήλ

    ReplyDelete