Tuesday, December 13, 2016

Ο ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΑΙ Η ΟΜΠΡΕΛΑ

 

 


Ένα μεγάλο - ίσως το μεγαλύτερο - πρόβλημα που αντιμετωπίζουν οι μετανάστες - κάθε χώρας - είναι ασφαλώς η γλώσσα. Είναι πολύ δύσκολο να ζεις σε μια χώρα και να μην καταλαβαίνεις τη γλώσσα, να μην μπορείς να συνεννοηθείς. Όλα είναι δύσκολα, από το να βρεις δουλειά μέχρι να κάνεις τις απλές καθημερινές δραστηριότητες. Μπορεί η Αμερική να ήταν και να παραμένει ακόμα για πολλούς η γη της Επαγγελίας, να γίνεται Πατρίδα όλων των μεταναστών, η χώρα που τα όνειρα και οι φιλοδοξίες να γίνονται πραγματικότητα, όταν όμως δεν ''κατέχεις'' τη γλώσσα, τα πράγματα γίνονται πολύ δύσκολα.
Ιστορίες σαν αυτή του Γιάννη ( όνομα τυχαίο ), έχουμε ακούσει πολλές. Ο κάθε ξενιτεμένος έχει να ''μολογάει'' γκάφες και παθήματα που του συνέβησαν τον πρώτο καιρό τότε που δεν ''σκάμπαζε'' καθόλου Αγγλικά. Κάθε φορά που ακούμε μια τέτοια ιστορία μας φαίνεται αστεία και γελάμε όχι μόνο εμείς, αλλά και αυτοί που τις διηγούνται. Τότε όμως που βρέθηκαν στη δύσκολη στιγμή, μόνο αυτοί ξέρουν πόση πίκρα, ντροπή και απογοήτευση αισθάνθηκαν.
«Έπιασε βροχή στο δρόμο μα εγώ δε στάθηκα. Σαν πουλί στην αγκαλιά σου ήρθα και ζεστάθηκα...» μας λέει ένα παλιό όμορφο τραγουδάκι.
Ο Γιάννης δεν είχε ούτε αγκαλιά να ζεσταθεί ούτε μέρος να απαγκιάσει για να γλιτώσει την καλοκαιριάτικη μπόρα που ξέσπασε απότομα. Τέλειωσε τη βάρδια και το ''έκοψε'' με τα πόδια για το σπίτι του.
Νεοφερμένος στην Αμερική δεν είχε ακόμα αυτοκίνητο. Το σπίτι  δεν ήταν μακριά από εκεί που δούλευε. Περίπου τριάντα λεπτά με τα πόδια.
Φαινόταν οτι θα ''πιάσει'' βροχή και ξεκίνησε ελπίζοντας οτι θα προλάβει να φτάσει σπίτι του.
Δεν ήταν τυχερός. Στα μέσα περίπου της διαδρομής άρχισε να βρέχει. Μπήκε σε ένα μαγαζάκι, από αυτά που έχουν λίγο απ' όλα μήπως βρει ομπρέλα.
Τα Αγγλικά του ανύπαρκτα. Ήξερε μόνο κάποιες σκόρπιες λέξεις και οτι το νερό το λένε water.
Βρήκε κάποιον υπάλληλο και άρχισε να του λέει water..water..water. Δηλαδή νερό...νερό..
Ο υπάλληλος - που δεν μιλούσε κι αυτός τέλεια Αγγλικά -  πάει και του φέρνει ένα μπουκαλάκι εμφιαλωμένο νερό.
Ο Γιάννης κουνάει αρνητικά το κεφάλι του και ξανά λέει water..water.. δείχνοντάς του έξω που έβρεχε.
«Α... θα θέλει περισσότερο νερό» - σκέφτηκε ο υπάλληλος - και του φέρνει ένα ολόκληρο κιβώτιο.
Πάλι κούνησε αρνητικά το κεφάλι του ο Γιάννης και συνέχισε να του λέει water..water..
Ο υπάλληλος σήκωσε τους ώμους του σαν να του έλεγε. «Δεν καταλαβαίνω τι λες».
 Έφυγε ο Γιάννης απογοητευμένος και έγινε ο ταξιδιώτης της...βροχής μέχρι να φτάσει σπίτι του.
Την άλλη μέρα στη δουλειά ρώτησε που μπορεί να αγοράσει μια ομπρέλα. Του είπαν δυο τετράγωνα πιο κάτω είναι ένα μαγαζάκι που έχει απ' όλα. Έχει και ομπρέλες.
Ήταν το μαγαζάκι που το προηγούμενο βράδυ είχε επισκεφθεί ο Γιάννης.
Σήμερα βρέχει  πάλι. Πήγε με την ελπίδα να μπορέσει να συνεννοηθεί και να αγοράσει μια ομπρέλα.
Στο ταμείο σήμερα ήταν μια κάπως ηλικιωμένη γυναίκα καλοσυνάτη η οποία μιλούσε άπταιστα Αγγλικά κι όχι σπαστά σαν τον χτεσινό υπάλληλο.
Πήγε με θάρρος ο Γιάννης και της αράδιασε όλα τα... Αγγλικά που ήξερε...water..water...water 
Η γυναίκα έδειξε οτι ήθελε να βοηθήσει. Τον κοίταξε με καλοσύνη και προσπάθησε να καταλάβει τι της λέει. Βλέποντας τα βρεγμένα ρούχα του Γιάννη φάνηκε να κατάλαβε.
Είναι γνώρισμα αυτό των Αμερικανών. Δεν αποπαίρνουν κάποιον όταν βλέπουν οτι έχει πρόβλημα με τη γλώσσα. Δεν τον ειρωνεύονται. Ίσως να πέρασαν κι αυτοί μια τέτοια εμπειρία για αυτό είναι πάντα πρόθυμοι να βοηθήσουν. Η Αμερική άλλωστε είναι χώρα των μεταναστών.
Τον πήρε από το χέρι και πήγαν στον τελευταίο διάδρομο του μαγαζιού σ' ένα ράφι με ομπρέλες.
Ο Γιάννης όταν τις είδε χαμογέλασε, πήρε μια, πήγαν στο ταμείο πλήρωσε και με μια υπόκλιση ευχαρίστησε την κυρία και έφυγε.
Και τι ειρωνεία!. Η ομπρέλα στα Αγγλικά λέγεται umbrella. Δηλαδή ..ομπρέλα.  
Στο δρόμο ο Γιάννης - ίσως - να  τραγουδούσε ....στην Αμερική συννέφιασε και στη Βοστώνη βρέχει, άλλος ομπρέλα έχασε κι ο Γιάννης ομπρέλα έχει.

 

                               

 

1 comment:

  1. Ωραία η ιστορία σου για το αλεξιβρόχιον σου φίλε μου Γιώργο,
    Το διάβασα και στην ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ
    Πάντα να μας γράφεις κι εμείς να απολαμβάνουμε τα γεννοβολήματα της πένας σου

    με την αγάπη μου
    Γαβριήλ

    ReplyDelete