Thursday, May 5, 2016

ΕΙΔΟΜΕΝΗ

 

                            ΧΡΙΣΤΟΣ  ( ΔΕΝ )  ΑΝΕΣΤΗ  ΣΤΗΝ  ΕΙΔΟΜΕΝΗ

 

ΕΙΔΟΜΕΝΗ = αδικημένη, πονεμένη, πεινασμένη, διψασμένη, απ’ το Θεό κι απ’ τους ανθρώπους ξεχασμένη + 995 λέξεις ακόμα.

 

Πάνω στου τρένου τις γραμμές

πουλάκι ματωμένο

στο πρώτο σου φτερούγισμα

έπεσες λαβωμένο

 

Δεν ήταν τσίμπημα αετού

που κόβει σαν μαχαίρι

πιότερο ήταν κοφτερό

ήταν.. ανθρώπου χέρι

 

 Η μοίρα σου σε άφησε

στης γης αυτή την άκρη

παρέα να 'χεις τον καημό

και συντροφιά το δάκρυ

 

Ο πόλεμος σου γκρέμισε

όνειρα και ελπίδες

το δρόμο δίχως γυρισμό

ετράβηξες και πήρες

 

Δεν πρόλαβες στης άνοιξης

να βγεις το παραθύρι

ν' ακούσει αηδονιού λαλιά

να πάρεις λίγη γύρη

 

Δεν είδες κρίνα να ανθούν

να ανοίγει η ανεμώνα

έγινε η χαρά σου στεναγμός

κι η άνοιξη  χειμώνας

 

Μόνο πολέμους και φωτιά

μίσος και υποκρισία

έτσι ειν' ο κόσμος θα το δεις

μη δίνεις σημασία

 

Κι αν είσαι παιδί άλλου Θεού

κι άλλη έχεις θρησκεία

δεν έχει χρώμα δεν έχει Θεό

του ανθρώπου η κακία

 

Αυτόν τον κόσμο φτιάξαμε

μη μας παρεξηγήσεις

σ' αυτόν τον κόσμο ζούμε εμείς

σ' αυτόν κι εσύ θα ζήσεις

 

Μια δρασκελιά στα μάτια σου

έμοιαζε η οικουμένη

μα..

τα όνειρά σου σβήσανε

εκεί στην Ειδομένη.
 
 
 

 

7 comments:

  1. Γιώργο, ειλικρινά με εκπλήττεις, δεν γνώριζα την ποιητική σου δεινότητα, που αναδεικνύεται εδώ με το εξαιρετικό και συγκινητικό ποίημα.
    Έτσι είναι δυστυχώς η εικόνα που κατάφεραν οι έμποροι του πολέμου που -και πάλι δυστυχώς- θα μείνει τραύμα στα μάτια των αθώων παιδιών, ίσως για την μετέπειτα ζωή τους.
    Μπράβο!

    ReplyDelete
  2. Αισθηματική, ανθρώπινη ποίηση, ένα σου κρυφό ταλέντο φίλε Γιώργο!

    Με αυτό που γράφεις
    (το δρόμο δίχως γυρισμό ετράβηξες και πήρες)
    μπαίνουμε κι εμείς στο τσουκάλι...

    Να έχεις ένα καλό Μήνα Μάη,

    χαιρετισμούς

    Γαβριήλ

    ReplyDelete
    Replies
    1. This comment has been removed by the author.

      Delete
    2. Έτσι είναι Μπάρμπα Γαβριήλ.

      Κάποτε ξενιτευτήκατε εσείς
      μετά από από εσάς κάποιοι άλλοι
      όλοι στο ίδιο βράζουμε
      της ξενιτιάς τσουκάλι.

      Που πήγαν τόσοι άνθρωποι
      τόσοι ξενιτεμένοι
      σε ποιο σταθμό ξεμείνανε
      σε ποια
      του κόσμου Ειδομένη!!

      Delete
  3. Πως μπορείς να μείνεις ασυγκίνητος Στράτο σε κάτι τέτοιο. Κοιτάζω τη φωτογραφία και ραγίζει η καρδιά μου. Πόσα θα μαθαίναμε αν μπορούσαμε να διαβάσουμε την ψυχή του, να καθίσουμε κι εμείς για λίγο στις ράγες του τρένου πεινασμένοι, διψασμένοι, πονεμένοι κοιτάζοντας.. ..κοιτάζοντας στο πουθενά και περιμένοντας το τίποτα.

    ReplyDelete
  4. Χρόνια Πολλά, κύριε Γιώργο!
    Και για το Πάσχα και για την γιορτή σου!

    Υιώτα

    "αστοριανή"

    ΝΥ

    ReplyDelete
    Replies
    1. Ευχαριστώ πολύ κ. Γιώτα.
      Χρόνια πολλά, Χριστος Ανέστη.
      Με εκτίμηση
      Γιώργος.

      Delete